Odpady galwaniczne są trudniejsze w utylizacji, wrócę do nich na koniec mojej odpowiedzi. Odpady fluidalne, które zawierają palne substancje, n.p. osady ściekowe, muszą zostać spalone.

Jeżeli te odpady można pompować i wtryskiwać traktujemy je jako odpady płynne. Można je wstępnie obrobić poprzez odparowanie np. na wyparce 50% wody.

Natomiast odpady płynne, które nie zawierają substancji palnych tylko minerały, jak np. solanka bez obróbki wstępnej nie powinny iść do spalenia, ponieważ wygaszą piec. Ich ilość (masa, kg) musi być maksymalnie zredukowana, dlatego trzeba odseparować z nich wodę.

Separacja wody może zostać dokonana przez filtrację, jak w odwróconej osmozie, albo przez wyparkę. Proponujemy taki typ odzysku energii, że po komorze dopalania można chłodzić gazy spalinowe w quech, który jest zasilany zasoloną wodą.

Woda odparuje, a sól skrystalizuje i opadnie do leja (na schemacie pokazany jest pojemnik). Należy uważać na konstrukcje leja, sól nie może krystalizować na jego ścianach (na betonie ogniotrwałym). To jest trudny punkt całego systemu.

Filtr workowy także zatrzymuje znaczne ilości soli i pyłu.

Po filtrze workowym znajduje się oczyszczalnia gazów neutralizująca je do wymaganych parametrów.

Teraz wróce do odpadów pogalwanicznych (=elektrolitów) Zawarte jest w nich dużo metali ciężkich, o małych wielkościach, tak że zostaną one porwane z gazami spalinowymi, a nie spadną do popiołu. Mogą one nawet przejść przez filtr workowy, co spowoduje przekroczenie dopuszczalnych parametrów emisyjnych. Normalnie w filtrze workowym zainstalowane są mikrofiltry, a do odpadów galwanicznych zalecane są nanofiltry.

Do oczyszczania odpadów płynnych zawierających elektrolity należy wykorzystać chemiczne procesy oczyszczania ścieków. Więcej informacji znajduje się na www.ichp.pl ---> patrz http://en.www.ichp.pl/co-operation-utilization-and-recycling-wastewater-